ققنوس

در افسانه ها آمده است که ققنوس مرغی است خوشرنگ و خوش آواز که منقار او سیصدوشصت سوراخ دارد و بر کوه بلندی در مقابل باد نشیند و صداهای عجیب از منقار او برآید. گفته اند که هزار سال عمر کند و چون سال هزارم به سرآید عمرش به آخر رسد، آنگاه هیزم فراوانی گرد آورد و بر بالای آن نشیند و سرودن آغاز کند و مست گردد و بال بر هم زند، بدانگونه که آتش از بال او بجهد و در هیزم افتد و او در آتش خود بسوزد، و از خاکسترش تخمی حادث گردد و از آن ققنوسی دیگر پدید آید، گفته اند که او را جفت نیست و موسیقی را از آواز او دریافته اند.

ایران نیز چون آن مرغ شگفت بی همتا بارها در آتش خود سوخته و باز از خاکستر خویش زاییده شده...

برگرفته از متن نوشته شده در کنار نقش برجسته ققنوس در موزه خانه زینت الملک در شیراز