شرایط هر چه لایق!!؟

فکر کنم تا حالا برای هر کسی این مساله پیش اومده باشه که یه کلمه تو ذهن آدم جا خوش کنه و شروع کنه به تکرار شدن و تا مدتی مدام تکرار و تکرار، که خیلی وقت ها آدم رو کلافه و عصبی می کنه. البته احتمالاً این اتفاق تو بچگی بیشتر می افته (شاید چون هنوز کلمات صلبیت کمتری دارند). بهترین مثالی که من خیلی زیاد یادم میاد و برای خیلی ها هم تعریف می کنم برادر کوچیکه ی یکی از دوستامون بود. این دوست عزیزمون (حمید) تعریف می کرد که برادر کوچیکش (سعید، فرض کنید مثلاً یه بچه ی دبستانی) یه مدتی بند کرده بوده به کلمه ی نجاست! تصور کنید در حال راه رفتن بدون هیچ مقدمه ای بر می گشت، زل می زد تو چشات و با یه لبخند ناشی از شوق و شعف، خیلی شسته رفته و محکم می گفت : «نجاست»، با تأکید ویژه ای روی هر کدام از بخش های سه گانه. یعنی یه جورایی با لفظ این کلمه داشته عشق می کرده. سر سفره در حالی که همه داشته ند غذا می خورده ند و خود اون هم ایضاً با سرعت و لذت در حال غذا خوردن بوده، یهو انگار یه تماس متافیزیکی ای چیزی از یه دنیای دیگه باهاش برقرار شده باشه (همون وحی خودمون)، بعد از چند ثانیه سکوت و در حالیکه قاشق پر از غذا جایی در مسیر بین بشقاب و دهان سعید فیکس شده بود (و خود سعید هم همینطور)، کم کم همان برق آشنا توی چشمهاش ظاهر می شد و با لبخندی گم و نگاهی مهربان که به همه مساوی و یکسان می تابید، پیامبروار و مصمم، با لذت و عشق می گفت: «نــجـــــــــــــاســـــــــــــــــــــــــــت»!

من چنین پدیده ای رو در ذهن انسان هم ارز پدیده ی تشدید در فیزیک می دونم. جهت یادآوری البته عرض می کنم هرگاه فرکانس دو جسم مرتعش در تماس با یکدیگر مساوی (و یا مضربی از یکدیگر) باشند، دامنه نوسان تشدید می شود. مثال معروفش اینه که اگه دو تا ساز مثلاً پیانو رو نزدیک هم بذارین و با اولی مثلاً نت A رو اجرا کنین و بعد صدای پیانوی اولی رو کاملاً قطع کنید، صدای همان نت رو از پیانوی دوم همچنان خواهید شنید. بهر حال اگه فرکانس یه کلمه با وضعیت ذهنی فرد (این وضعیت می تونه متاثر از شرایط بیرونی و ویژگی های درونی مغز باشه) سازگار باشه، پدیده ی تشدید ذهنی پیش میاد که نتیجه اش همون مثالی بود که در مورد سعید گفتم.

از چند روز پیش که یه بنده خدایی عبارت «سیکیم خیاردی» رو بهمراه معنیش بهم یاد داد دچار منتال رزنانس یا تشدید ذهنی شدم. اثر این پدیده صبح ها که از خواب پا می شم در حالت بیشینه ی خودش هست. صبح تا شب، خواب و بیداری، حتی وقتایی که دارم کاملاً با تمرکز روی یه موضوعی فکر می کنم یا کار می کنم، رو زبونمه. این عبارت یه اصطلاح آذریه که معنیش رو برای اونایی که یه کم کمتر مبادی آدابن برعکس (از چپ به راست) می نویسم:

ی.م.خ.ت – ی.م.خ.ت