چه فيزيولوژی باحالی

ديشب فيلم Frida اثر Julie Taymor با بازی و تهيه کنندگی Salma Hayek رو ديدم. اين فيلم در مورد زندگی يک نقاش مکزيکی به نام Frida Kahlo و شوهرش Diego Rivera است ويه جاهايی داستان فيلم با زندگی Trotsky مربوط می شه. اگه امکان ديدنش رو داشتين حتماً ببينيدش.
اما يکی از نکات جالبی که تو فيلم بود و من می خوام بهش اشاره کنم، شخصيت شوهره يعنی ديه گو (با بازی Alfred Molina) و رفتارش در مواجهه با زن ها است. تو يه مطلبی که چند پست قبل تر در مورد تبليغات شبکه های ماهواره ای نوشته بودم، اشاره به فيلم بر باد رفته و شخصيت رت باتلر کرده بودم. شخصيتی که برای من (و اونهايی که با من فيلم رو می ديدن) خيلی جالب بود. شخصيت ديه گو هم در اين فيلم از نظر من شخصيت مردانه و جذابی بود. الان فکر می کنم وجه مشترک اين دو شخصيت (و البته بعضی آدم های بزرگ مثل تولستوی) داشتن رابطه با زنان متعدد و عدم پايبندی به يک (و يا حتی چند) زن باشه:
... در ابتدای رابطه ی (عاشقانه ی) بين فريدا و ديه گو، وقتی ديه گو پيشنهاد ازدواج می ده، فريدا می گه تو به من وفادار نمی مونی. ديه گو مظلومانه و صادقانه در جواب می گه يه پزشکی به من گفته تو از لحاظ فيزيولوژی يه جوری هستی که نمی تونی به هيچ کی وفادار بمونی. و فريدا در جواب می گه چه تشخيص آسونی! ...
بقيه اش رو نمی گم تا فيلم رو ببينين و (hopefully) لذت ببرين.